بسم رب المتعال

#به_قلم_خودم

هوا آلوده است ؛ چیز جدیدی هم نیست ؛ چند سال است  هر پاییز و زمستانی چندین و چند مرتبه این اتفاق می افتد ،

اصلا جزء تکراری زندگیمان  شده ، ریه هایمان هم کم کم همزیستی مسالمت آمیزی با آلودگی و آلاینده ها پیدا کرده اند.

امروز یک روزِ پاییزی بود که مدارس به دلیل آلودگی تعطیل شد .

دخترها در خانه بودند و من و همسر راهی کلاس و درس و بحث .

دخترها استراحت می کردند و من سر کلاس دقیقه دقیقه تنهاییشان را لحظه لحظه هجی می کردم .

مادر است دیگر .مادری با دلواپسی عجین شده است .

هوا آلوده است ؛ غبار آلود و سنگین ،

چشم و گلو را می سوزاند  . 

آسمان شهر به دنبال معجزه است ، به دنبال قطره قطره باران رحمت خدا ،

برکتی که با آمدنش نفس کشیدنِ شهر را راحت تر می کند ریه ها را شستشو می دهد .

چه زیبا می بارند ابرها در پس هر تیرگی و آلودگی .

امشب از پشت شیشه ، ریه هایمان هم نفس می کشید.

همراه با ذره ذره هوای شهر که دارد نو می شود روحمان هم دارد سبک می شود .

گاهی هوای دلهایمان هم  آلوده می شود ؛ هوای افکار و عقایدمان کبود می شود.

هوای چشم و گوشمان ، گناه آلود می شود.

از شدت آلودگی ها ،  نای نفس کشیدن اش نیست .

شستشو می خواهد ، یک باران ، یک دریچهء رحمت که تمام غبارها را بریزد و ببرد .

چشممان را یک باران می طلبد ، وقتی سنگین بار گناه است.

گوشمان را یک باران می طلبد ،آنوقت که پر از معصیت است ؛

افکارمان را یک باران می طلبد ، آنوقت که درگیر تارو پود افکارِ مزاحم است.

کاش یک نم توبه بزند و یک دنیا نفس تازه در رگ های بندگیمان جریان پیدا کند .

یک نم بزند و فکرمان را از وسوسه ، سوءظن ، معصیت و افکار منفی بشوید .

یک نم بزند و چشممان را بر آنچه ما را از خدایمان دور می کند ؛ ببندد.

یک نم بزند و گوشمان را بر هر موسیقی به غیر از نغمهء توحید ببندد .

یک نم و یک دنیا هوای پاک .

یک باران رحمت و یک دل آسمانی زلال .

یک باران توبهء نصوح .

یک بارشِ به هنگام .

خدایا امشب با ابرهای رحمتت ؛ یک  دنیا باران مغفرت هم برایمان بفرست .

آیا یک شب بارانی برای یک دل تازه متولد شده می شود امشب .

اگر مزین شود به دانه های رحمت و استغفار ،

اگر مزین شود به ذکر دعای فرج برای امام غایب ،

اگر مزین شود به بندگی خالصانه ؛

این دل امشب ، یک دلِ پاکِ تازه متولد شده می شود برایمان .