بسم رب المتعال

#به_قلم_خودم

وقتی شنیدم همکارِ همسرِ یکی از خانم ها روز ۱۲ بهمن شیرینی به دست ؛

رفته سر کار و با کلی ذوق سالروز ورود امام رحمت الله علیه را تبریک گفته است ، درونم پر شد از یک عالمه حس خوب !

یک عالمه احساسِ عزت و غرور .

یک جوانِ ایرانیِ امروزی که با وجودِ هجمه ی سیاه نمایی این روزها خودجوش و #آتش_به_اختیار یوم الله دهه ی فجر را تعظیم می کند یک سرمایه ی ملی است.

یک سرمایه ی انقلابی !

این روزها با تمام سختی ها و مشکلات ، از اقتصادی گرفته تا سیاسی و فرهنگی باید یوم الله دهه ی فجر تکریم شود .

چرا ؟

چرایش هزار و یک دلیل دارد که یکی از آن ها اصرار دشمنان بر بیرنگ یا کمرنگ کردن این عظمت تاریخی و ملیِ قرن است ! 

حالا هر کس به فراخور موقعیت و ارتباطات و ارتباط گیری با مخاطب ش.

اول هم از خودمان شروع کنیم.

اطلاعات تاریخیِ انقلابی مان را بروز کنیم .مطالعه کنیم . این بحث های مفید را دنبال کنیم و به دیگران هم منتقل کنیم .(با کمال آرامش و پرهیز از جدل)

یعنی هر کداممان یک نیرویِ انقلابیِ موثر باشیم .

یک #آتش_به_اختیار_انقلابی

بسمه تعالی

#به_قلم_خودم

فکر کنید چند پسرِ تقریبا نوجوان ۱۴_ ۱۵ ساله ایی که تصمیم می گیرند وارد حوزه شوند ؛ که قطعاً هیچ کدام از این نوجوان های معصوم به جز دغدغه ی خدایی و معنویی قدم در این مسیر پر پیچ و خم نگذاشته اند .

این ها درس می خوانند و همراه با درس و بحث و تهذیب و بازیگوشیِ فراخورِ سنشان ؛ کم کم قد می کشند و هر کدام می شوند مردی برای خودشان ، یک جوانی که حالا می تواند منبر برود ؛ تبلیغ کند ؛ تدریس کند ؛ مشاوره بدهد ؛ پژوهش کند و امام جماعت بشود.

از آن طرف ، چند دختر که هر کدامشان در یک خانواده ایی قد کشیده  و بزرگ شده اند ( در ذهنشان یک اسب سپید شاهزاده سواری را تصور می کردند که آن ها را با خود‌ به مدینه ی فاضله ببرد ) می آیند و می شوند همسفر این ها . همدل و همراه این ها .

یک دختر که پدرش بنگاهی است ؛ آن یکی که پدرش کشاورز است آن یکی که پدرش کارگر یا حتی آن که پدرش پزشک است و من که پدرم فرهنگی بودند همگی همسفر با همان #طلبه های نوجوانِ .! قدیم شدیم .

حالا توی سالن ، قسمت مردانه این طلبه هایِ دوستِ قدیمی نشسته اند کنار دیوار ؛ میان جمعیتِ عزادارِ حضرتِ مادر وآن یکی از دوستشان هم منبر رفته و دارد روضه ی مادر می خواند .

این طرف قسمت خانم ها هم این دخترکان متتخب شده ی دیروز کنار هم تکیه بر دیوار زده اند و دارند روضه ی حضرت مادر  را برای خود هجی می کنند.

 این ها و آن ها از اول که قدم گذاشته بودند در این مسیر؛  تقریبا این هجم از سختی های راهشان را نمی دانستند اما همه به دنبالِ شیرینیِ سربازیِ امام زمان عج بودند .

شیرینیِ که در دلِ سختی ها پیچیده شده و مردِ مرد می خواهد ؛ مردِ میدان عمل .

پ ن :

عروس عمو که پرستار است موقع خداحافظی می گوید که همسر همکارش طلبه است ، هر موقع می آید منزلشان یک گِرِهی از زندگی شان باز می شود. بعد می گوید به نیت آمده ام منزلتان که یک گرهی دارم حضرت برایم باز کنند ان شالله .

منِ آلوده شرمنده ی پاکیِ دل او می شوم .

پاکیِ نیتش .

و می دانم حضرت مادر به پاکیِ دل و صداقت نیتش حتما نظر می کنند ان شالله .

بسمه تعالی

#به_قلم_خودم

چند سالی است که توفیق حاصل شده ، ظهر شهادت حضرت مادر منزلمان روضه می گیریم.

برای یک خانه ی نقلی که کلی اثاث را چپانده باشی در هر گوشه اش باز کردن جا کار راحتی نیست ، اما به عشق سرور زنان عالم ، دختر آخرین سفیر الهی ، همسر شیرمرد تاریخ همه ی غیر ممکن ها ، ممکن می شود!

حیاط را که می شوییم باغچه را که سروسامان می دهیم شیشه ها را که تمیز می کنیم و هزار و یک کار دیگری که به بهانه ی روضه ی مادر انجام می دهیم دلمان به نیم نگاهی مادرانه خوش است .!

دور تا دور خانه که سیاه پوش می شود ، مداحی #کریمی که در خانه می پیچد بغض که می کنم ، چند نیت از دلم رد می شود .

اولینش این است که این جلسه ی ساده ی ما مورد عنایت بی بی باشد و خودشان اخلاص مان را زیاد کنند .

می خواستم به حضرت مادر سلام الله علیها التماس کنم که این قلیل توسلمان را به شایستگی قبول کنند و نیم نگاهی به روضه ی کوچکمان و تمامی حاضران بیاندازند.

دعا گوی دوستان هستم شما هم برای روضه ی کوچکمان دعا بفرمایید .

#مادرِپهلو_شکسته 

بسم رب المتعال 

#به_قلم_خودم

سویچ را که می چرخانم ماشین به زور استارت می خورد ، به زور که می گویم یعنی آنقدر تِر تِر می کند که هر آن فکر می کنی نفسِ آخرش است .

ساعت تقریباً ۷ و ۳۵ دقیقه است و زمان زیادی نداریم باید حرکت کرد . 

آرام آرام راه می افتیم دستانم از شدت سرما گِز گِز می کند  ، بندهای انگشتم تا خورده و خشک شده است . سرمایِ فرمانِ ماشین سرمای دستانم را چند برابر می کند.

حوریه با وجود پوشیدن لباس گرم به خود می لرزد .

با دیدن لرزش چانه ی دخترک سرمای خودم را فراموش می کنم .

پایم را بیشتر روی پدال گاز فشار می دهم و التماس ماشین را می کنم که سریعتر ما را به مقصد (مدرسه) برساند.

اینجور وقت ها دلم می خواهد خودم همه ی سرما را بغل کنم ولی پاره ی جگرم در آسایش باشد .

یک آن ذهنم می رود کیلومترها آن طرف تر آنجایی که فقط جایش را روی نقشه دیده ام  و در ایام انتخاباتی بیشتر نامزدها از محرومیت و تلاش برای رفع محرومیتش حرف ها گفته اند و کف و دست و سوت جمع کرده اند .

حالا در آن استانِ به اصطلاح محروم در اوج سرمایِ استخوان شکنِ زمستان سیل آمده است .

سیل که ندیده ام اما شنیده ام اگر خدایی ناکرده بیاید همه چیز را با خودش می برد همه چیز یعنی حتی به شال و کلاه و روسری و چادر و پتو هم رحم نمی کند یعنی سرما و گرما سرش نمی شود ؛ فقط می برد .

اگر محروم هم نباشی محرومت می کند .

حالا به قولِ حاج آقا(ی روضه ی دوستم) یک بلایی آمده که برای آن ها بلاست و برای ما امتحان .!

دستان من که روی فرمان ماشین خشک شده بود و چانه ی دخترک که می لرزید کجا و سرمای یک شهر سیل زده ی بی امکانات کجا.!؟

نمی دانم چند تا مادر چشمانشان به دستان ماست که کمی بخزد توی کمدهای پر از لباس مان ؛ یا برود سمت عروسک های سلفون کشیده ی مان ؛ یا برود سمت کیسه ی کرامت مان ؛ یا پا بایستد و یا علی بگوید و کمک جمع کند برایشان.

حضرت آقا که می فرمایند :

مردم و مسولین به کمک این سیل زده ها بشتابید یعنی اول از ما انتظار دارند .

یا شدت فاجعه آنقدر است که مسولین به تنهایی از پَسَش بر نمی آیند .

یا مسولین آنقدر سرگرمند که …

بگذریم اینها چیزی از مسولیت ما کم نمی کند .

کمی از گرمای خانه یمان را با چند استان آنطرف تر شریک شویم .

#سیستان_و_بلوچستان_تنها_نیست.

بسم رب المتعال

#به_قلم_خودم

یاد گرفته ام حضرت آقا که صحبت می کنند دو گوش و دو چشم دارم دو تای دیگر هم قرض می کنم تا حرف هایشان را خوب بشنوم.

امروز حضرت آقا آمده اند به ما گوشزد کنند : شهادتِ حاج قاسم  ، حضور میلیونی در تشیع سردار مقاومت و پرتاب موشک به پایگاه های امریکایی یوم الله بود و وظیفه ی ما زنده نگه داشتنِ یوم الله است .

حضرت آقا آمده اند یادآوری کنند به دنبال حواشی نرویم .

آمده اند تا یادمان نرود حاج قاسم و ابومهدی یک تفکر است یک جریان ؛ اینگونه به آن نگاه کنیم.

آمده اند بگویند جنتلمن هایی که پشت میز مذاکره می نشینند همان تروریست های فرودگاه بغدادند فقط لباسشان عوض شده .

آمده اند پدری کنند ؛ پدرانه ، دلسوزانه می گویند بعضی از جوان ها از روی احساس و هیجان آنچه را دشمن می خواهد می گویند اما بعضی که جوان هم نیستند در حرف و عمل آنچه را می گویند که دشمن می خواهد . این ها منافع ملی را تشخیص نمی دهند .

پ ن : 

یادمان نرود آقا اول صحبت هایشان امر به تقوا کردند پس حتی در عالم سیاست هم تقوا داشته باشیم .

در عالمِ سیاست غیبت ممنوع .

در عالمِ سیاست فحش دادن ممنوع.

در عالمِ سیاست دروغ ممنوع .

در عالمِ سیاست برداشت شخصی ممنوع.

تهمت زدن ، انگ زدن، افترا زدن ممنوع.

این ها را از مکتب امام و رهبری یاد گرفته ایم.

حضرت آقا اگر ۱۲ دقیقه به زبان عربی خطبه می خوانند یعنی به همان اندازه که آقای ماست آقای تمام شیعیان و حتی مسلمانان و جبهه ی مقاومت است .

#میان_ماه_من_تا_ماه_گردون 

#تفاوت_از_زمین_تا_آسمان_است…